Schoft

  beeld: bandsintown

Op aanraden van een goede vriendin bekeek ik op een vrije avond de theatervoorstelling Schoft van het Vlaamse duo Kommil Foo. Omdat ik wel kan genieten van de muziek van de broers Walschaerts, was ik benieuwd naar het feit of hun theatervoorstelling me ook kon bekoren.

De volledige voorstelling vind je via onderstaande link: 

https://www.youtube.com/watch?v=WdUq6DjZQ1A

Bij de openingsscène, die me meteen aangenaam verrast, ben ik al geboeid en heel benieuwd naar wat ik nog mag verwachten. Terwijl Mich Walschaerts wegwerphandschoenen aantrekt zegt hij: ‘U gaat schrikken’, waarna het doek opgaat en zijn broer naakt - enkel de intieme delen bedekt met een handdoek - op een tafel ligt. ‘Ecce homo, ziehier de mens’, zegt Mich.  Hij bekijkt en beschrijft zijn broer, alsof hij een dier ontleedt.

Na deze scène volgen de verschillende verhalen en liedjes elkaar langzaam op. De titel Schoft, die de rode draad vormt doorheen alle verhalen, wordt stilaan duidelijk.

De voorstelling bestaat dus niet uit één verhaal, maar uit verschillende verhalen die allemaal belangrijke maatschappelijke thema’s blootleggen. Ik haal er één verhaal uit dat voldoende stof geeft om over na te denken, zodat ik het achteraf met mijn leerlingen uit de 2^de graad kan bespreken.  

Het verhaal gaat vooral over de wijze waarop mensen met elkaar omgaan. De broers zitten in een restaurant aan de Korenmarkt in Gent. Terwijl ze aan het eten en drinken zijn, zien ze uit hun raam een bedelaar zitten. Mich vindt dit geen gezicht en vraagt een andere plaats in het restaurant. Raf gaat uiteindelijk naar de bedelaar toe en geeft hem 5 euro.  De bedelaar weigert het geld waarop Raf kwaad wordt, want hij vindt dat hij het recht heeft om de bedelaar iets te geven. Raf biedt steeds meer en meer, maar de bedelaar blijft weigeren. De essentie van het verhaal is het feit dat wij vaak anderen helpen om onze eigen gemoedstoestand te sussen. Het geven is in dit verhaal dus een egoïstische daad.

Is de mens wel zo goed als hij op het eerste zicht lijkt? Hoe is het mogelijk  dat een mens die op het eerste gezicht zo goed lijkt, zich toch vaak als een schoft gedraagt? Zit dit in de menselijke soort en heeft het zin om ons ertegen te verzetten? Of moeten we de ongelijkheid in de wereld gewoon accepteren? Kunnen we er iets aan doen? Moeten we proberen er iets aan te doen?

Tijdens een uitgebreide nabespreking kan ik met bovenstaande vragen meteen aan de slag. Concreet denken de leerlingen in kleine groepjes na over de  verschillende vragen. Aansluitend delen ze hun antwoorden met de klasgroep, waardoor er een klassikale gedachtewisseling plaatsvindt.

Deze voorstelling beschouw ik zeker als een optie om met leerlingen uit de tweede graad BSO, TSO en ASO te bekijken. Niet alleen de verschillende verhalen die diverse maatschappelijke thema’s behandelen, maar ook de sterke nummers bieden voldoende inhoud om in een les Nederlands te bespreken.

Voor leerlingen is het altijd leuk als er interactie is tussen de spelers en het publiek. Dit was in deze voorstelling zeker het geval. Zo werden er af en toe vragen gesteld aan het publiek en werden ze in sommige scènes betrokken. Deze afwisseling maakt het zeker boeiend voor leerlingen.

Ik ben fan!