Het ongemakkelijke dagboek van Henry K. Larsen

  
 
Bij het zoeken naar een jeugdboek om te bespreken passeerde een heel gamma aan publicaties uit de leeslijst de revue. Ik koos uiteindelijk voor Het ongemakkelijke dagboek van Henry K. Larsen.  Niet omwille van de boekcover, maar omdat de titel me intrigeerde en mijn nieuwsgierigheid prikkelde.

Het boek stelde niet teleur. Maandag werd het bij ons thuis afgeleverd, woensdagavond was het al uit.

Doordat het boek in dagboekvorm werd geschreven, krijg je als lezer als het ware toegang tot de gedachten van het hoofdpersonage Henry.  In zijn dagboek dat hij, aanvankelijk met tegenzin, van zijn therapeut Cecil dient bij te houden, vertelt Henry zijn verhaal. Al snel wordt duidelijk dat Henry een groot geheim (HET) met zich meedraagt. Hierover blijft hij vaag, omdat het ophalen van de herinneringen emotioneel te moeilijk is en hij het hele gebeuren liefst helemaal achter zich wil laten.

Het is slechts met mondjesmaat dat je als lezer duidelijkheid verkrijgt en je gaandeweg de zwaarte en de schuldgevoelens ontdekt waarmee Henry kampt. Door de eerlijke, open en vaak kritische manier waarop Henry over zijn eigen bestaan en worsteling met het heden en verleden vertelt, voel je als  lezer een groeiende sympathie voor deze jongeman.

Het thema pesten en hoe daar mee omgaan vormt de rode draad doorheen het boek.

Susin Nielsen doorspekt haar boek met humor, zo slaagt ze er in om ondanks de zwaardere thema’s die aan bod komen, haar werk toch vlot leesbaar en luchtig te houden.

De in het boek aangesneden thema’s zijn zaken waarmee jongeren vandaag ( en helaas waarschijnlijk ook morgen) rechtstreeks of onrechtstreeks geconfronteerd worden. De auteur probeert houvast te geven en biedt handvaten aan jongeren om met moeilijke situaties om te gaan. Dit zonder belerend te zijn.

Bovendien kan de dagboekvorm  jongeren inspireren om zelf ook een dagboek bij te houden en aan het schrijven te gaan.

Een aanrader!

 

Reacties

  1. Hallo Caroline
    Je recensie heeft me geprikkeld om het boek te lezen. Spijtig genoeg is pesten iets dat mensen voor het leven kan tekenen. Vaak staan kinderen/jongeren ook niet stil bij de impact dat dit heeft. Wanneer ik dit bekijk als volwassen persoon dan moet ik spijtig genoeg vaststellen dat er ook onder volwassenen vaak gepest wordt maar dat het taboe hieromtrent nog groter is. Een zeer interessant onderwerp, dat helaas al geruime tijd actueel is en zal blijven.
    Groetjes Els

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts